Steven van de Velde en Matthew Immers verlaten hevig geëmotioneerd de Olympische Spelen. Het uitjouwen van Van de Velde wordt gedurende het toernooi steeds heftiger.
Ik heb niks met sport kijken, maar ik schaam me dat Nederland op deze manier in het internationale nieuws verschijnt. Het Olympisch comité had kunnen bedenken dat zijn misdaad niet iets is waar mensen hun schouders over ophalen ook al heeft hij zijn straf uitgezeten. Het lijkt me voor zijn slachtoffer ook vreselijk om zijn kop nu overal in het nieuws te zien :(
@tierelantijntje vanwege z’n slachtoffer vind ik het extra erg dat de media er zo ontzettend op duikt. Het is een voldongen feit dat hij meedoet, zwijg hem dood, dan hoeft zij er ook niets mee.
Aan de ene kant wel, maar hoe zou jij je voelen als je verkrachter zonder enige ophef aan de olympische spelen zou meedoen? Dan zou ik misschien het gevoel krijgen dat niemand het boeit wat hij me heeft aangedaan.
Ik snap je punt zeker maar ik denk niet dat het per se beter zou zijn geweest als de media er helemaal niks over had geschreven.
@johan Gezien de hoeveelheid vrouwen die grensoverschrijdend gedrag meemaken is dit voor best een aantal de realiteit. Wat ik hoop is dat ze genoeg hulp hebben gekregen om sterk in hun schoenen te staan en te weten dat wat ze met die persoon hebben meegemaakt hen niet definieert.
Maar dat dit de realiteit is voor veel vrouwen maakt het toch juist nog schrijnender? Ik zou graag willen weten als een sporter voor wie ik juich verschrikkelijke dingen heeft gedaan. In dat opzicht zou ik het aanmoedigen als er meer verhalen van zijn in de media.
Uiteraard alleen mijn perspectief. Ik ben wel slachtoffer geweest van grensoverschrijdend gedrag maar niet in de buurt van verkrachting dus ik kan over het perspectief van het slachtoffer van Van de Velde niet veel zeggen. Kan me natuurlijk wel voorstellen dat er slachtoffers zijn die er juist niks meer over willen horen en gewoon door willen gaan met hun leven.
Met je punt over hulp voor slachtoffers helemaal eens.
Als het doodgezwegen wordt dan voelt het voor de slachtoffers al heel snel alsof iedereen het weet en het goedkeurt. Dan voelen ze zich alleen en in de steek gelaten.
Als het wordt besproken worden ze weer aan het voorval herinnerd, maar voelen ze zich ook gesteund door de reacties.
Althans, dat is mijn ervaring bij een aantal incidenten in mijn omgeving.
Ik heb niks met sport kijken, maar ik schaam me dat Nederland op deze manier in het internationale nieuws verschijnt. Het Olympisch comité had kunnen bedenken dat zijn misdaad niet iets is waar mensen hun schouders over ophalen ook al heeft hij zijn straf uitgezeten. Het lijkt me voor zijn slachtoffer ook vreselijk om zijn kop nu overal in het nieuws te zien :(
@tierelantijntje vanwege z’n slachtoffer vind ik het extra erg dat de media er zo ontzettend op duikt. Het is een voldongen feit dat hij meedoet, zwijg hem dood, dan hoeft zij er ook niets mee.
Aan de ene kant wel, maar hoe zou jij je voelen als je verkrachter zonder enige ophef aan de olympische spelen zou meedoen? Dan zou ik misschien het gevoel krijgen dat niemand het boeit wat hij me heeft aangedaan.
Ik snap je punt zeker maar ik denk niet dat het per se beter zou zijn geweest als de media er helemaal niks over had geschreven.
@johan Gezien de hoeveelheid vrouwen die grensoverschrijdend gedrag meemaken is dit voor best een aantal de realiteit. Wat ik hoop is dat ze genoeg hulp hebben gekregen om sterk in hun schoenen te staan en te weten dat wat ze met die persoon hebben meegemaakt hen niet definieert.
Maar dat dit de realiteit is voor veel vrouwen maakt het toch juist nog schrijnender? Ik zou graag willen weten als een sporter voor wie ik juich verschrikkelijke dingen heeft gedaan. In dat opzicht zou ik het aanmoedigen als er meer verhalen van zijn in de media.
Uiteraard alleen mijn perspectief. Ik ben wel slachtoffer geweest van grensoverschrijdend gedrag maar niet in de buurt van verkrachting dus ik kan over het perspectief van het slachtoffer van Van de Velde niet veel zeggen. Kan me natuurlijk wel voorstellen dat er slachtoffers zijn die er juist niks meer over willen horen en gewoon door willen gaan met hun leven.
Met je punt over hulp voor slachtoffers helemaal eens.
Als het doodgezwegen wordt dan voelt het voor de slachtoffers al heel snel alsof iedereen het weet en het goedkeurt. Dan voelen ze zich alleen en in de steek gelaten.
Als het wordt besproken worden ze weer aan het voorval herinnerd, maar voelen ze zich ook gesteund door de reacties.
Althans, dat is mijn ervaring bij een aantal incidenten in mijn omgeving.